داشتن تعامل مناسب با دانش آموزان و ارتباط قوی با آن ها در عین رعایت حد و حدود میان دانش آموز و مسئول میتواند در راستای ارتقای سلامت روانی دانش آموران مثمرثمر واقع شده و باعث افزایش شادابی در مدرسه گردد.
اجرا حرکات ورزشی کوتاه در صبحگاه قطع به یقین در افزایش روحیه دانش آموزان تاثیر مثبتی گذاشته و باعث افزایش هوشیاری آنها در کلاس خواهد شد.
با تامین بودجه کم میتوان با فواصل معیین زمان هایی را به کاشت گل و گیاه در مدرسه اختصاص داد تا دانش آموزان با همکاری یکدیگر و اعمال سلایق خود نسبت به طراحی وو ساخت گلدان ها اقدام نموده و زمانی را در کنار یگدیگر به شادی سپری کنند .
مشارکت دادن دانش آموزان در تصمیم گیری های عمومی مدرسه میتواند در افزایش روحیه مسولیت پذیری دانش آموز تاثیر به سزایی گذاشته و آنهارا از نظر روحی شاداب و قوی گرداند .
مستقر نمودن یک کتابخانه جهت اجرای یک سیستم مناسب قرض کتاب جهت اشتراک کتب درسی و غیردرسی میان دانش آموزان میتواند در عین افزایش اطلاعات عمومی آن ها باعث تقویت حس همکاری و مشارکت در میان دانش آموزان گردد .
پخش موزیک های بی کلام و انرژی بخش در میان زنگ های استراحت در عین حفظ نظم و انضباط میتواند بر انرژی انها افزوده و آنها را از حس انزوا دور گرداند .
برگزاری مسابقات دوره ای و یا فصلی در مدرسه میتواند ذهن دانش آموزان را نسبت به ایجاد آمادگی قبلی برای مسابقات پیش رو مشغول گرداند در نتیجه ایجاد حس شادی و لحظه شماری برای فرارسیدن مسابقات میتواند باعث ایجاد مدرسه ای شاد و متفاوت گردد این حس برتری و رقابتی میتواند در افزایش پتانسیل شادابی در مدرسه بیفزاید . بنابراین باید تلاش کنیم اعتماد به نفس دانش اموزان را تقویت کرده و برای تلاش بیشتر آنان پاداش درنظر بگیریم و به تفاوتهای فردی آنها احترام گذاشته و آنهارا باهم مقایسه نکنیم .ملایم تر رفتار کنیم و سختگیری های انضباطی را که سبب درگیری ذهنی دانش اموزان می شود, کاهش دهیم .
در این بین نباید از ارتباط میان مدیر و معاون مدرسه و معلمان چشم پوشی کرد . تاثیر میزان شادابی معلم در سر کلاس و ابتکار عمل او در تدریس تاثیر شایانی بر شادابی دانش آموزان خواهد داشت .
نصر اصفهانی (1382) در مطالعه خود عوامل شادی‌آفرین در مدرسه را به صورت زیر معرفی کرده است:
اردوهای دانش‌آموزی، تفریح و انبساط روح، تحصیل درآمد، آموزش علم و تجربه، یادگیری آداب زندگی، آشنایی با افراد بافضیلت، موسیقی، امور دینی و مذهبی، روابط انسانی، ورزش صبحگاهی، فضای مدرسه، آراستگی معلم، نبود تحقیر و تنبیه بدنی، نوآوری.
طریقه‌دار (1379) دلایل نبود شادابی و نشاط در نوجوانان را خانه‌های کوچک و پر رفت‌وآمد، و نبود امکانات مناسب ورزشی و تفریحی می‌داند و معتقد است که این محدودیت‌ها مانع آن می‌شوند که نوجوانان انرژی‌های خود را آزاد کنند. او در ادامه بیان می‌کند که علاوه بر امکانات مادی، معنویت و آموزش‌های دینی نیز از ضروریات شادی‌آفرینی در نوجوانان هستند.
نصر اصفهانی، علیرضا (1382). ضرورت نشاط و شادابی در مدارس. پایان‌نامه کارشناسی ارشد.
اکبرزاده، حسین؛ حقیقی، فریبا (1386). مدیریت شادی در مدرسه. چاپ اول. انتشارات رسل.
از توجه شما سپاسگزارم.
